Choć w samej Irlandii wilki zobaczymy jedynie w zoo (niestety ostatni canis lupus został zastrzelony w 1786 r.) to wilk w irlandzkiej kulturze zaznaczył swoją obecność.
Spis treści.
ToggleOto znane na Zielonej wyspie legendy z wilkami :
Cormac - Irlandzki władca wychowany przez wilczycę.
Pierwszy władca zjednoczonej Irlandii, Cormac Mac Airt, nie pochodził z biednej rodziny i był również wybrańcem bogów. W jego historii także wadera odegrała pewną rolę.
Rodzina i pochodzenie legendarnego władcy.
Cormac był synem króla Arta III Samotnika. Jego matką była Achtan – córka druida Olc Acha (być może był również kowalem). Cormac miał także brata młodszego brata imieniem Alastir.
Achtan we śnie przewidziała śmierć swojego mężą. Ojciec Cormaca zginął na polu bitwy (Art został zabity przez swojego żadnego władzy siostrzeńca) i to dzień po narodzinach syna.
Wadera opiekuje się przyszłym królem.
Gdy jeszcze Cormac Mac Airt będąc dzieckiem został porwany przez wilczycę – jednak ona nie zrobiła tego by zjeść chłopca. Przyszły król całej Irlandii miał z woli bogów zaznać wilczego życia by w jako dorosły człowiek stać się potężnym wojownikiem i władcą.
Wadera karmiła chłopca i wychowywała go razem ze swoimi szczeniętami w jaskiniach Keash. Opieka trwała dopóki myśliwy nie odnalazł potomka króla Arta. Myśliwy ten zdecydował że nie zabije samicy wilka. Przyglądnął się odnalezionemu dziecku i wiedział że jego matką jest Achtan. Myśliwy zabrał chłopca do jego matki.
Dalsze losy Cormaca.
Myśliwy przyprowadził małego Mac Airta do jego matki, a ta wzruszyła się na widok swojego syna. Jednak opiekę nad nim przekazała Fiachrze Cassanowi – człowiekowi, który był przybranym ojcem króla Arta. Cormac wyrósł na silnego władcę-wojownika, a nawet został posiadaczem przedmiotów o wielkiej mocy, które otrzymał od Manannana – jednego z irlandzkich bóstw.
Ta irlandzka legenda to kolejny przykład tego jak wilcza matka wychowywała legendarnego władcę. Legenda o Cormacu to przykład tego że wilk w irlandzkiej kulturze jest jej ważnym elementem.
Legendy o irlandzkich świętych i wilkach.
Irlandczycy wykazywali się w swoich opowieściach małą sympatią do wilków, także w okresie przyjęcia chrześcijaństwa. Wilki towarzyszyły także irlandzkim świętym.
Święta Brygida z Kildare.
Jedna z opowieści dotyczy Św. Brygidy jako młoda dziewczyna z pomocą wilka uratowała od wyroku śmierci chłopa z jej wsi.
Mężczyzna upolował wilka, ponieważ ówczesny władca wyznaczał nagrodę za każdego zabitego canis lupus. Pech chciał że ten chłop zabił zwierzę, które uciekło z królewskiego parku do lasu. Sam władca znał od szczenięcia zabitego wilka. Włościanin nie wiedział że zabity drapieżnik był podopiecznym władcy jednak monarcha był zbyt wściekły by przebaczyć.
Brygida gdy usłyszała o całej sytuacji postanowiła wyruszyć do króla, ale nadal nie wiedziała jak przekonać monarchę by wyrok swój odwołał. Po jej modlitwach z torfowisk wyłonił się biały i piękny wilk. Zwierzę było przyjaźnie nastawione i dało się głaskać.
Brygida dziękując Bogu za wysłuchanie modlitw znalazła wyjście z dramatycznej sytuacji. Udała się do króla i zaproponowała że odda białego wilka w zamian za uwolnienie włościanina. Król od razu gdy zobaczył piękne zwierzę przystał na warunki Brygidy. Władca był tak wdzięczny młodej dziewczynie, że później pozwalał jej odwiedzać w parku królewskim drapieżnika o białym umaszczeniu.
Opowieści o wilkach i duchownych.
Są jeszcze dwie przypowieści o irlandzkich świętych i wilkach :
– Św. biskup Aibhe, którym zaopiekowała się wilczyca gdy ten był niemowlęciem.
– Św. mnich Berach, który nakazał wilkowi chronić krowę klasztorną po tym jak ten drapieżnik zagryzł jej cielę.
Na koniec.
W królestwach chrześcijańskich mniej lub bardziej prześladowano wilki. Kilka europejskich państw pozbyło się canis lupus . Irlandia zrobiła to przez końcem XVIII wieku. Jednak wilk w irlandzkiej kulturze nie zniknął. W opowieściach jest przedstawiony pozytywnie albo daje mu się drugą szansę by do końca swych dni pozostał dobrym wilkiem.
Jak jednak współcześni Irlandczycy zareagowaliby na powrót wilków po ponad 200 latach ? (celowo to pytanie zostawię bez odpowiedzi).
Materiały źródłowe :
1) „Cath Maige Mucrama : the battle of Mag Mucrama, Irish Texts Society” (publ. w 1975) – Autor : M.O. Daly.
2) „Myth, Legend, and Romance: An Encyclopaedia of Irish Folk Tradition Hardcover” (publ. 1991 r.) – Autor : Daithi O Hogain.
Prośba o wsparcie.
Chcesz mieć swój udział w tworzeniu największej skarbnicy wiedzy o wilkach w polskim internecie ?
Dowiedz się jak możesz wesprzeć Wilczy portal 🙂