Z europejskich kultur bardzo popularne mity z wilkami mają starożytni rzymianie (legenda o wilczycy kapitolińskiej) i wikingowie (o synu Lokiego – Fenrirze). Mało kto wie że wilk w mitologii greckiej także występuje.
Niektóre bóstwa czy potężne istoty potrafiły przyjmować wilczą postać (nie chodzi o zamianę w wilkołaka) lub do swoich działań wykorzystywać wilki o czym więcej przeczytasz w kolejnych akapitach.
Wilczy bogowie w greckim panteonie.
Bogini Leto – żona Zeusa, matka Apollona i Artemidy. W czasie gdy była brzemienna to Gaia zabroniła jej rodzić na terenie swojego panowania. Posejdon udzielił pomocy Leto wskazując jej wyspę Delos. Ten mały ląd nie był przytwierdzony do dna morskiego co oznaczało że nie podlega władzy Gai. W jednym z mitów ciężarna bogini by uciec przed Herą (to z zawiści nakłoniła swoją babcię, bogini Gaie, by druga żona Zeusa miała zakaz wydania na świat potomstwa), zamieniła sie w wilczycę i w ten sposób dotarła na wyspę wskazaną przez Posejdona. Niedługo po dotarciu na Delos wydała na świat nowych bogów.
Apollo Lykeios – pod takim przydomkiem był czczony syn Bogini Leto. Nie do końca wiadomo co oznacza słowo „Lykeios” w starogreckim. „Światło” czy „wilk” ?
Apollo znany jest w mitach jako bóg światła, ale określenie „Apollo Lykeios” mogło oznaczać Apollina Wilczego co w samej mitologii znajduje uzasadnienie.
Ten ekscentryczny opiekun sztuki miał nie mało wspólnego z wilkami. Potrafił zamienić się w wilka (jak jego matka) co zresztą zrobił broniąc przed lwem swoją ukochaną Kyrenę. Umiał także panować nad wilkami, którym mógł kazać pomogać ludziom lub wyznaczyć te zwierzęta jako egzekutorów kary.
Psamate i jej wilk.
W mitach starożytnych Greków jest jeszcze opowieść o nimfie Psamate i wysłanej przez nią wilka, który miał dokonać zemsty na Peleusie i Telemonie za zabójstwo jej syna Fokasa (który zginął podczas gry w kości z tymi którzy okazali się jego zabójcami).
Wilk od Psamate miał napaść na krainę Ftyię. Początkowo masakrował stada owiec, potem zabijał pasterzy. Jednak ten wilk tak się rozsmakował we krwi ludzkiej i zwierzęcej. Kolejne żywe istoty padały jego ofiarą. Nimfa kazała przestać wilkowi i opuścić Ftyię, ten jednak szybko stał się krwiożerczą i nie do kontrolowania bestią. Psamate skierowała cały swój gniew na terroryzującego królestwo potwornego wilka. Rozkazała zwierzęciu by to zamieniło się w marmurowy posąg co też się stało. Od tego momentu marmurowy posąg stał Trachinie i wzbudzał strach w sercach ludzi.
Materiały źródłowe:
1) „Mitologia” (wydanie z 2006 r.) – J. Parandowski.
2) „The Greek Myths” (po raz pierwszy książka wydana w 1955 r.) – G. Robert.
Dołóż cegiełkę ...
Chcesz mieć swój udział w tworzeniu największej skarbnicy wiedzy o wilkach w polskim internecie ?
Dowiedz się jak możesz wesprzeć Wilczy portal 🙂
