Na długo przed rewolucją przemysłową różnorodność podgatunków wilków w Europie była większa. Jak dotąd zidentyfikowano 3 wymarłe wilki Europy – zostały wybite, a ówcześni badacze zostawili jedynie ich skromne i mało szczegółowe opisy. Do dziś nie ma pewności czy 2 z 3 wymarłych (i odmiennie genetycznych) populacji stanowiły podgatunki wilka szarego czy może były osobnymi gatunkami.
Tajemnicze wilki, które są tematem tego artykułu to :
Wilk trzcinowy.
Canis lupus minor został nazwany trzcinowym ze względu na kolor sierści. Inna nazwa to wilk austro-węgierski (Przed przypuszczalnym czasem wyginięcia w 1900 r. zamieszkiwał dzisiejsze Węgry i wschodnią Austrię).
Czym jednak był ten psowaty z Austro-Węgier ?
Najprawdopodobniej był wilkiem pod względem genetycznym, ale nie do dziś nie ustalono czy był to podgatunek wilka szarego czy też stanowił osobny gatunek wilka.
Historyczne opisy tego drapieżnika.
Po raz pierwszy te zwierzęta zostały opisane przez zoologów w 1756 roku. Ciężko jest o szczegółowe i stosowne informację dotyczące tego zwierzęcia. Zapisy dotyczące wilków trzcinowych są nieliczne, a jakby tego było to większość zachowanych dowodów(dokumentów i śladów) naukowcy uznali za kontrowersyjne m. in. dlatego że autorzy opisów mylili te zwierzęta z szakalami złocistymi (phi, obraza dla wilka żeby go z jakimś szakalem pomylić !).
Ustalenia współczesnych badaczy.
Do dziś w temacie wilka węgierskiego nie wiele ustalono. Wilk trzcinowy był uznany za część austriackiej fauny aż do 1960 r. kiedy to jeden z bardziej uznanych w Austrii zoologów Bauer postanowił usunąć te wilki z listy stworzeń zaliczających się do tamtejszej flory.
Zoolodzy zgadzają się iż przedstawiciele tej rasy byli karłowaci i wytępiono je w wyniku nadmiernych polowań. Zmiana środowiska w wyniku ludzkich działań także doprowadziła do ich wymarcia.
Wilk sycylijski.
Na sławnej włoskiej wyspie (kojarzonej głównie z początkami mafii) wyodrębnił się pewien podgatunek wilka szarego – wilk sycylijski canis lupus cristaldii.
Niestety populacja sycylijskich wilków wyginęła. Od wielu dekad nie widziano stworzeń przez Sycylijczyków nazywanych lupu sycylianuc. Nie jest do końca wiadomo kiedy zmarł ostatni cristaldii. W najpopularniejszej tezie wskazuje się zabicie osobnika w 1924 r.. Przeczą temu doniesienia o wilkach sycylijskich, które miały zostać zabite w latach 1935-1938.
Początek i upadek wilków sycylijskich.
Ta populacja wymarłych wilków Europy południowej zamieszkiwała włoską wyspę przez ponad 20 tys. lat. Drapieżniki „dokonały inwazji” na Sycylię kiedy była jeszcze połączona z Płw. apenińskim cienkim pasem lądu. Po zadomowieniu się z czasem wilki zajęły całą większość wyspy. Jednak gdy zabrakło kopytnych ofiar (szacuje się iż nastąpiło to w czasach normańskich rządów) to populacja wilków zaczęła się powoli zmniejszać. W 1900 r. wilki sycylijskie żyły już tylko na terenach północnej oraz południowo-wschodniej Sycylii – obszar został zaznaczony na poniższej mapie.
Wilki sycylijskie nie tworzyły licznych rodzin i zajmowały tereny blisko gór i wyżyn. Naukowcy wyodrębnili te wilki jak osobny podgatunek canis lupus w 2018 roku. Po zbadaniu czaszek i resztek szkieletów kilku osobników odkryli także bliskie spokrewnienie z wilkiem italijskim (canis lupus italicus).
Jak wyglądały ?
Wilki sycylijskie miały smukłe ciała i krótkie nogi. Ich futro miało barwę jasno-płową. Były mniejsze od wilków italijskich, a także bledsze. Ich wymiary wyglądały następująco :
- długość ciała wynosiła 105,4 cm
- średnia wysokość w kłębie wynosiła 54,6 cm
masa ciała nie jest znana. Nie była szacowana choć można przypuszczać że była ona zbliżona do wagi arabskiego podgatunku canis lupus.
Wilk hiszpański.
Wilków hiszpańskich (canis lupus deitanus ?) nie można obecnie spotkać. Wyginęły na początku XX wieku. Właściwie to bardzo mało jest opisów tych hiszpańskich psowatych. Większość z nich występowała w najbardziej wysunięty na zachód region gór Murcji (rejon w południowo-wschodniej Hiszpanii. Ludzie widzieli wilki hiszpańskie, ale tylko w niewoli.
Najstarsze naukowe zapiski.
Czy do naszych czasów oprócz zdjęć przetrwały jakieś naukowe opisy tych wilków hiszpańskich ?
Nie ma opisów od osób, które widziały ten podgatunek na wolności zanim wymarł. Nawet znany hiszpański zoolog Ángel Cabrera y Latorre (żyjący w latach 1879-1960) zrobił skromny (jak na naukowca) opis tych wilków. Stwierdził on że te karłowate wilki swoim wyglądem te wilki przypominały szakale i były wyraźnie mniejsze od wilków iberyjskich (canis lupus signatus). Miały czerwonawy odcień sierści.
Materiały źródłowe :
1) Książka o wilku trzcinowym pt. „Systematic revision of the Hungarian jackal, at the same time a remark about the cane wolf problem” (publ. w 1957 r.), autor : Janos Szunyoghy.
2) „A new subspecies of grey wolf (Carnivora, Canidae), recently extinct, from Sicily, Italy” (publ. 2018 r.) – autorzy : L. Rossi i F.M. Angelici.
3) „Mammalian Biology : Biodiversity lost: The phylogenetic relationships of a complete mitochondrial DNA genome sequenced from the extinct wolf population of Sicily” – artykuł z portalu naukowego „Science Direct” z 2019 r. – autorzy : A. Spinnato, I. Sammarco, S. Seminara, F. Bonnano, E. Randi, S. Reale, V. Cumbo.
O wilku hiszpańskim :
Na potwierdzenie istnienia tego wilka jest niewiele źródeł i nie ma nawet o nim artykułu po angielsku.
4) opis w taksonomicznej bazie danych o zwierzętach Biolib : https://www.biolib.cz/en/taxonposition/id1860/
Źródła hiszpańsko-języczne :
5) „Fauna ibérica; mamíferos” (wyd. w 1914) – autor : Ángel Cabrera Latorre.
6) „La situación del lobo en España” (wyd. w 1999 r.) autor : Pedro Alcántara y Marcela Plana
Wspieranie Portalu.
Chcesz mieć swój udział w tworzeniu największej skarbnicy wiedzy o wilkach w polskim internecie ?
Dowiedz się jak możesz wesprzeć Wilczy portal 🙂
